Σε μία κοινωνία γεμάτη ποικίλες ανισότητες και ποικίλες ανοποιότητες γεννιέται το ερώτημα: Υπάρχει ευτυχία; Σε μια κοινωνία με ανασφάλειες, άγχη και φοβίες του μέλλοντος και όπου επικρατεί ένα συγκεκριμένο καθεστώς σκέψης που αποτελείται από ανταγωνισμούς, εξαρτήσεις οι οποίες αλλάζουν μορφές σύμφωνα με τους εκάστοτε τομείς και τροποποιούνται...
Δίχως αυτήν οι διαφωνίες και τα δυσάρεστα αποτελέσματα είναι αναπόφευκτα, οι διαθέσεις παγώνουν, οι προσπάθειες είναι οδυνηρές και οι ανταγωνιστικές καταστάσεις αποκτούν τυραννικές θέσεις. Έχει ένα ρόλο και μια συγκεκριμένη αποστολή. Έναν ρόλο που εξαφανίζει τις διαφορές και εμφανίζει την αρμονία. Αρκεί οι άνθρωποι να την αποδεχθούν...
Η μορφή, το σχήμα, η εμφάνιση είναι ο εξωτερικός δείκτης της -μεταξύ όλων των όντων -διαφορετικότητας. Είναι πραγματικά, να θαυμάζει κανείς, την άνευ ορίων, ποικιλομορφία! Αξιολογώντας την, εκτιμά την ευφυΐα που επινόησε «αυτά τα έργα τέχνης» που αποτελούν το σύνολο της ανθρωπότητας.
Το Θέατρο δεν είναι παρά η εξέλιξη παλαιότερων τελετουργικών μορφών. Σε πρωτόγονες κοινωνίες συναντάμε συχνά τελετές φυλετικής μύησης, που δεν είναι παρά η θεατρική αναπαράσταση καταστάσεων τις οποίες ο υποψήφιος στην μύηση έπρεπε να βιώσει, αρχίζοντας από την μίμηση ζώων, κυνηγιού, πολέμου, κλπ, και φτάνουν ως την αναπαράσταση της λειτουργίας της...
Βρισκόμαστε σε μια νέα αποδόμηση του συστήματος και αυτή την φορά είναι αυτή η ίδια η Επιστήμη που το αποδομεί, καθώς τα στοιχεία και η νέα γνώση μας φέρνει κατευθείαν μέσα στην Μεταφυσική αντίληψη. Είναι η επιστήμη που μετατρέπεται σε μεταφυσική στον τομέα των Μαθηματικών, σε Αλχημεία στον τομέα της ενέργειας και των υλικών, σε Εσωτερική γνώση...