Γνώση & Σοφία: η Πύλη για την Εσωτερική Αφύπνιση

Γνώση

Η Γνώση είναι το λάδι στο λυχνάρι της ψυχής μας, η τροφή για τον Νου και την Ψυχή μας. Δεν είναι απαραίτητο ότι θα έρθει μέσα από μαθήματα ή βιβλία. Η φύση είναι ένα ατέλειωτο βιβλίο, που όμως δεν έχουμε μάθει να διαβάζουμε.

Η Γνώση ξεπερνάει την έννοια της απλής πληροφορίας.

Είναι η δυνατότητα του Νου να αντιλαμβάνεται, να κατανοεί, να συγκρίνει, να κατατάσσει, να επιλέγει, να διακρίνει, να απορρίπτει, να αφομοιώνει, και τελικά να βιώνει όσα μπορεί να «πληροφορηθεί».

Η Γνώση προϋποθέτει εργατικότητα, ώστε να δίνεται συνεχώς στον Νου η τροφή που χρειάζεται ώστε να παραμένει ζωντανός, σε εγρήγορση και παρών.

Προϋποθέτει διάκριση, ώστε να μη γίνεται συσσώρευση άχρηστων ή λανθασμένων πληροφοριών.

Προϋποθέτει οργανωτικότητα, ώστε να μπορεί να είναι χρήσιμη και προσιτή την στιγμή που θα την χρειαστούμε και θα την ανακαλέσουμε.

Κυρίως όμως προϋποθέτει βούληση, πρόθεση, σκοπό, αλλιώς είναι χαοτική.

Είναι ένα όπλο, ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο στα χέρια μας. Κι είναι στην επιλογή μας αν θα το χρησιμοποιήσουμε για καλό ή για κακό. Άρα προϋποθέτει Ηθική για την σωστή χρήση της.

Τέλος, η Γνώση ως δώρο του Σύμπαντος, είναι μεταβιβάσιμη! Γνώση που κρατιέται εγωιστικά σαπίζει. Η μεταβίβαση της Γνώσης την βάζει σε δοκιμασία, τη δοκιμασία των ερωτήσεων από ανθρώπους διαφορετικούς από μας, τη δοκιμασία της καθαρότητας των ιδεών μας, τη δοκιμασία της βίωσης της (αφού αν δεν βιωθεί, δεν μας ανήκει).

Είναι δώρο, που η αξία του μεγαλώνει όσο το μοιραζόμαστε με τους άλλους.

Σοφία

Η Σοφία ξεπερνάει όχι μόνο την πληροφορία, αλλά ακόμα και την Γνώση. Επειδή η Γνώση προϋποθέτει δύο: αυτόν που μαθαίνει και αυτό που μαθαίνεται, το υποκείμενο και το αντικείμενο. Η Σοφία δεν βλέπει το «δύο», βλέπει μόνο το «ένα».

Βλέπει την Αλήθεια μέσα σ' όλα, βλέπει την ουσία, όσο καλυμμένη κι αν φαίνεται για τους υπόλοιπους.

Η Σοφία βιώνεται όταν μπορούμε να γίνουμε ένα με το αντικείμενο της γνώσης μας. Όταν μπορούμε να νιώσουμε τον Θεό μέσα μας, κι εμάς μέσα Του. Όταν μπορούμε να είμαστε ο συνάνθρωπος μας, όχι απλά να φανταζόμαστε ότι είμαστε στη θέση του, αλλά να βιώνουμε την πλήρη και ουσιαστική μας ένωση.

Όταν βιώνεται η Σοφία, δεν υπάρχουν επιλογές, δεν υπάρχει κρίση και διάκριση. Επειδή η Αλήθεια είναι Μία, είναι μέσα μας, και δεν υπάρχει αμφισβήτηση, αμφιβολία, δεν υπάρχει λήθη (α-λήθεια).

Στην Γνώση μπορούμε να επιλέξουμε να πράξουμε σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε ή όχι. Στην Σοφία δεν υπάρχει επιλογή, επειδή όταν αναρωτιέσαι πού θα πας, τελικά είσαι ήδη εκεί.

Αν η Γνώση είναι το λάδι στο λυχνάρι της ψυχής μας, τότε η Σοφία είναι η Φωτιά που ανάβει και διαλύει το σκοτάδι.

Ο εχθρός της "βεβαιότητας"

Είναι η δύναμη που αποκτά ο Νους όταν παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, μια δύναμη που τον κάνει αλαζονικό, ισχυρογνώμονα, ξερόλα, πεισματάρη, επιπόλαιο...

Γίνεται εμπόδιο στην εξέλιξη, αφού νομίζει ότι έχει φτάσει στο τέλος, μεγαλοποιώντας όσα ξέρει. Γίνεται δογματικός, αφού θεωρεί την όψη της Αλήθειας που γνώρισε ως τη μοναδική.

Γίνεται φανατικός, αφού θεωρεί ότι ο δρόμος που έχει γνωρίσει είναι ο μοναδικός.

Ο κόσμος κάτω από τον έλεγχο του Νου γίνεται στεγνός, άχρωμος, χάνει τη ροή και τη φυσικότητα του. Χάνεται η Αγάπη που ενώνει και μένουν μόνο οι διαφορές που χωρίζουν.