Η αναγκαιότητα του καθημερινού “selftest” και της ατομικής ευθύνης.

Πόσες φορές κάναμε ένα "selftest" Αγάπης; Ισορροπίας; Προσφοράς; Δημιουργίας; Πληρότητας; Ανθρωπιάς; Γαλήνης; Σκοπού; Ολιστικής Υγείας; Ευτυχίας; Α-φθονίας; Αλήθειας; Αυτογνωσίας; 

«Γνώθι Σαυτόν»

Αν όχι, τότε τι περιμένουμε; Να μας το χορηγήσει το κράτος με το ΑΜΚΑ μας; Περιμένουμε αλλαγές σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο; Αν δεν καταλάβουμε εμείς ποιοι είμαστε και τι έχουμε πραγματική ανάγκη για να είμαστε Άνθρωποι, Υγιείς, Ισορροπημένοι, Ευτυχισμένοι, Πλήρεις, Άφοβοι, Άφθονοι, Αληθινοί, Γαλήνιοι, Δημιουργικοί, ποιος θα το καταλάβει για εμάς; Ο γονιός μας, το παιδί μας, ο/η σύζυγος/σύντροφος, ο εργοδότης, το κράτος;

Υπάρχουν κάποια selftests που είναι απαραίτητα λόγω ζωής και όχι λόγω ασθένειας. Που αν γίνονται καθημερινά, είναι τέτοια η αποτελεσματικότητά τους σε ατομικό, και κατόπιν συλλογικό επίπεδο, που πολύ πιθανόν οι κοινωνίες του μέλλοντος να αναπτύξουν ανοσία διαρκή και ακλόνητη σε κάθε τι έξω από αυτές. Που δε θα τα ζητήσει κανένας εργοδότης, κανένα σχολείο και κανένα κράτος, παρά μόνο η ψυχή μας και η ουσία της ύπαρξής μας. Γι αυτό και δεν μπορούν να επιβληθούν.

Το θέμα είναι να αντιληφθούμε την αναγκαιότητά τους. Ειδάλλως, θα συνεχίσουμε να παλεύουμε χαμένοι με τα κύματα κι εμείς και τα παιδιά μας και πολλές γενιές ακόμα. Γιατί είναι η βάση της ουσιαστικής Ατομικής Ευθύνης. Αυτής που θα οδηγήσει στη Δράση, προκείμενου να προκύψουν οι Συλλογικές Υγιείς κοινωνίες.

Έτσι επιτυγχάνουμε τη μετάβαση από τον ατομιστή «ιδιώτη» και τον «μαζάνθρωπο» που μεταβιβάζει όλη την ευθύνη στο κράτος, στον άνθρωπο της «ταυτότητας», τον μόνο που μπορεί να λειτουργήσει ως Συλλογικός Άνθρωπος.

Ε.Σ.