Η κατάκτηση της Αθωότητας...

Είναι να μην υπάρχουν σκιές στα μάτια. Είναι να κοιτάς τους άλλους κατάματα, χωρίς να έχεις λόγο να κατεβάσεις το βλέμμα σου, χωρίς ενοχές, χωρίς προσποίηση. Όπως κοιτάνε τα παιδιά. Να λες αυτό που σκέφτεσαι. Να ξέρεις τι σκέφτεσαι, τι πιστεύεις, τι πρεσβεύεις. Να ξέρεις τι νιώθεις, να το αποδέχεσαι. Να ξέρεις ποιος είσαι, τα καλά και τα κακά, να τα δέχεσαι, να μη τα κρύβεις (όχι ότι κρύβονται!). Αθωότητα είναι να ξαναβρεθεί το χαμένο "εσωτερικό παιδί" σου, εκείνο που έχει θαφτεί κάτω από τα βάρη του καθωσπρέπει ενήλικου εαυτού σου...

Αθωότητα είναι να μη νομίζεις ότι «ξέρεις», να μπορείς να δεις τη ζωή, τα γεγονότα, τους ανθρώπους, με τα μάτια ενός παιδιού, που δεν έχει προκαταλήψεις, που δεν έχει έτοιμες ταμπέλες.

Αθωότητα είναι να γελάς όταν κάτι είναι αστείο, να κλαις όταν κάτι σε συγκινεί, χωρίς αναστολές και ψεύτικες ντροπές. Είναι να χαίρεσαι με τα μικρά πράγματα. Να «παίζεις» αλλά και να παίζεις. Να παίρνεις πολύ σοβαρά το παιχνίδι, γιατί ξέρεις να απολαμβάνεις τη στιγμή. 

Είναι τελικά να ζεις τη στιγμή. Το τώρα. Ούτε το αύριο, ούτε το χθες. Αθωότητα είναι ένα γεμάτο, ουσιαστικό, αυθεντικό, φωτεινό Παρόν!

Οι σκιές βρίσκονται στο παρελθόν μας, εκεί που φωλιάζουν οι φόβοι, οι πόνοι, οι άσχημες αναμνήσεις, τα μίση και τα πάθη, τα τραύματα...

Οι σκιές βρίσκονται στο μέλλον μας, εκεί που βρίσκονται οι ανησυχίες, ο φόβος να αφεθείς, η ανάγκη ελέγχου, η έλλειψη εμπιστοσύνης...

Στο παρόν υπάρχει μόνο το φως, η χαρά, η ζωή, με όλα τα πλούτη και την ομορφιά της.

Τελικά, Αθωότητα είναι η κατάσταση στην οποία μπαίνει η Ψυχή, όταν κατακτήσει την Εμπιστοσύνη. Αν η Εμπιστοσύνη είναι μια δύναμη που καλλιεργείται, η Αθωότητα είναι μια κατάσταση που έρχεται με φυσικό τρόπο, ως απόρροια της. Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Αυτά τα δύο, η Εμπιστοσύνη και η Αθωότητα, είναι απόλυτα αλληλένδετα. Το ένα δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς το άλλο. Και τα δύο εξαρτώνται από την απαλλαγή μας από τους φόβους. Λιγότεροι φόβοι = μεγαλύτερη εμπιστοσύνη = πιο φωτεινή αθωότητα.