Μένουμε σπίτι, (επι)μένουμε στη θετική πλευρά της ζωής!

Η θλίψη και η δυσκολία των ημερών που ζούμε σε κάνει να κλείνεσαι στο καβούκι σου, σε περιορίζει. Νιώθεις μετέωρος και μπαίνεις στο τριπάκι να κρίνεις και να συγκρίνεις τον πόνο και την δυσκολία τη δική σου,από κάποιου άλλου αυτή τη στιγμή. Κι όμως φίλε μου, έπεσες στην πρώτη παγίδα που λέγεται ΕΓΩΪΣΜΟΣ. 

Νιώθεις θυμό, εκνευρισμό; Νιώθεις άγχος, φόβο για το μέλλον, πανικό; Νιώθεις σκεπτικισμό για τα όσα γίνονται, δεν εμπιστεύεσαι κανέναν; 

Ξεχωρίζεις τον εαυτό σου από τον κόσμο ακόμη και τώρα και χάνεσαι στην ''εξωτερική'' μοναξιά που σου έχουν ορίσει να ζεις αυτόν τον καιρό. Δεν σου αρέσει που νιώθεις φθαρτός και αδύναμος. Συνειδητοποιείς με τον άσχημο τρόπο ότι τίποτα και κανείς δεν είναι δεδομένος. Σου στερούν τον έλεγχο της ζωής σου, λες και κατηγορείς τους πάντες... 

Μα αυτό που ίσως σε τρομάζει περισσότερο είναι ότι σε ''αναγκάζουν" να μείνεις λίγο μόνος σου, στο σπίτι σου, δίχως τις ''μάσκες-ρόλους'' που συνήθισες να έχεις μέσα στην καθημερινότητα σου. 

Νιώθεις αποδυναμωμένος και η αβεβαιότητα για το μέλλον, σε συνδυασμό με τη συνεχή πληροφόρηση για ορατούς και αόρατους εχθρούς, είναι συνεχής και τρομερή. 

Μα να σου πω κάτι?  Τα αρνητικά συναισθήματα που κρύβονται μέσα σου κάνουν πάρτι και οργιάζουν αυτή τη στιγμή. Πάτησε ένα pause και άρχισε να τα παρατηρείς, να βλέπεις τα όρια σου, να πονάς μεν, αλλά να αποδέχεσαι την κατάσταση...  γιατί θα περάσει και αυτό, όπως πέρασαν και πολλά πολλά άλλα και όμως είσαι ακόμη εδώ, μετρώντας λαβωματιές από τις μάχες που έδωσες μέχρι τώρα αλλά και παράσημα από τις νίκες σου. 

Η παρατήρηση σου δίνει τον έλεγχο. Να αναγνωρίζεις ότι η επίθεση και τα κατηγορώ δεν είναι τίποτα άλλο παρά άμυνα. Δεν πειράζει να φοβάσαι και να νιώθεις ευάλωτος... έτσι θα μπορέσεις να δεις τις πραγματικές σου ανάγκες. Θα μπορέσεις να έρθεις σε επαφή με κάποιον που για καιρό αποφεύγεις, γιατί άλλοτε δεν έχεις χρόνο, άλλοτε δεν στο επιτρέπουν οι συνθήκες και τα άτομα γύρω σου και δεν είναι άλλος από τον ίδιο σου τον εαυτό. 

Έτσι θα νιώσεις ένα με τους γύρω σου ακόμη και αν σας χωρίζουν τοίχοι, τετράγωνα, πόλεις κτλ, γιατί θα ξέρεις ότι όλοι μέσα μας ''κρύβουμε" κάτι κοινό. Είναι μια ευκαιρία να νιώσεις ευγνώμων για τα πράγματα και τους ανθρώπους που έχεις στη ζωή και να επιλέξεις στο εξής να δίνεις σημασία γιατί μπορούν να χαθούν σε μια στιγμή. 

Τίποτα δεν μας χαρίζεται, κάθε δράση μας έχει και την αντίστοιχη αντίδραση, συνειδητή ή μη. Είναι μια ευκαιρία, μένοντας σπίτι, να περάσεις χρόνο με τον εαυτό σου, να τον δεις καθαρά, να βάλεις μια τάξη σε σκέψεις και συναισθήματα που απέφευγες. 

Ξεκουράσου, ξανασυστήσου με τον εαυτό σου, τον σύντροφο σου, τα παιδιά σου, όσους δικούς σου περνάνε εξίσου και αυτοί την φάση της καραντίνας, πάρε χρόνο για να σε φροντίσεις, να σε ακούσεις και να σε κατανοήσεις και έπειτα κάνε το ίδιο και με τους γύρω σου. 

Το να διακρίνεις και να κρίνεις το είδος και το ποσό της πληροφόρησης για την κατάσταση είναι δική σου επιλογή. Ναι σ' αυτό έχεις τον έλεγχο και μπορείς να βάλεις όρια στο τι θέλεις να βάζεις μέσα σου, στο μυαλό, στην καρδιά κτλ. Μπορείς να μην αφήσεις να σε ρουφήξει όλο αυτό το χάος, επικεντρώνοντας στο ρεαλιστικό "Τι συμβαίνει?" και όχι μένοντας στο μίζερο "Γιατί σε μένα, γιατί? Γιατί? Γιατί?..."

Μπορείς να βρεις τρόπους να νιώσεις παραγωγικός, δημιουργικός μέσα σπίτι σου και να ψάξεις εναλλακτικές λύσεις για το μέλλον σου. 

Η φύση δεν εκδικείται αλλά μας δίνει ένα μεγάλο μάθημα. Να μάθουμε να σεβόμαστε και να χαιρόμαστε με το "σπίτι'' μας. Να γίνουμε πιο ταπεινοί, να αναθεωρήσουμε απόψεις, να γίνουμε πιο ευέλικτοι και προσαρμοστικοί. Με λίγα λόγια να κολυμπήσουμε με το ρεύμα. Να ζούμε την κάθε στιγμή και να την χαιρόμαστε με όλο μας το είναι. 

Είμαστε υγιείς, τα άτομα που αγαπάμε τα έχουμε δίπλα μας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Κάθε πρωί ανοίγουμε τα μάτια μας και βλέπουμε το φως του ήλιου και αυτό είναι μια μικρή νίκη από μόνη της. Το φως δεν χάνεται ποτέ, όπως και η ελπίδα για το καλύτερο, ακόμη και αν τώρα μας φαίνονται όλα μαύρα και ζοφερά. 

Κανένας κορωνοϊός και καμία απειλή δεν μπορεί να βάλει σε καραντίνα την πίστη προς τον εαυτό σου και την δύναμη που έχεις μέσα σου αν εσύ δεν το επιτρέψεις.

''Το να εμπιστεύεσαι τη ζωή είναι σαν να εμπιστεύεσαι το νερό. Όταν κολυμπάς δεν προσπαθείς να πιαστείς απ' αυτό γιατί θα βουλιάξεις και θα πνιγείς. Αντίθετα, χαλαρώνεις και επιπλέεις. Επίπλευσε στο κύμα της ζωής και αυτή θα σε ανταμείψει''

Alan Watts.

Ι.Σ.