Αλλάζουμε τη Σκέψη - αλλάζουμε τη Ζωή μας

Πόσες φορές στη ζωή μας δεν λέμε: "μα εγώ δεν έκανα τίποτα! απλά το σκέφτηκα... αλλά δεν το έκανα!" Σκέψεις αρνητικές, σκέψεις ζήλιας, φόβου, θυμού, άγχους, μίσους, μιζέριας, θλίψης.... Σκέψεις-δηλητήριο για μας, αλλά και για τους άλλους πολλές φορές. Κι επειδή κανείς δεν τις άκουσε έξω από μας, θεωρούμε ότι τίποτα δεν έγινε. Αφού δεν υλοποιήσαμε στον βαρύ υλικό κόσμο αυτό που σκεφτήκαμε, άρα δεν έγινε!!! Κρυβόμαστε λοιπόν πίσω από την μάσκα μας ξεχνώντας ότι το πιο σημαντικό δεν είναι τι ξέρουν οι άλλοι ή τι είδαν οι άλλοι για μας μέσα από τις πράξεις μας, αλλά ποιοι είμαστε εμείς οι ίδιοι μέσα μας. Ο κόσμος γύρω μας διαμορφώνεται σύμφωνα με τον "παρατηρητή", δηλαδή με εμάς τους ίδιους.

Είναι γνωστές θεωρίες και πειράματα, όπως αυτό "των δύο σχισμών", που αποδεικνύουν περίτρανα πως ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε δεν είναι ο ίδιος για όλους μας, αλλά εξαρτάται από την πρόθεση ή πεποίθηση του παρατηρητή! Και το αποτέλεσμα που τελικά αντιλαμβανόμαστε, ακόμα κι αν το θεωρούμε απόλυτα πραγματικό και μετρήσιμο, δεν θα ήταν το ίδιο αν η πρόθεση μας ήταν διαφορετική!

Ας κλείσουμε τα μάτια μας κι ας σκεφτούμε ότι δαγκώνουμε ένα λεμόνι... ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Για τον εγκέφαλο μας ακριβώς το ίδιο με το αν το κάναμε στην πραγματικότητα. Πυροδοτούνται ακριβώς οι ίδιες σωματικές λειτουργίες!

Ας κλείσουμε τα μάτια μας κι ας θυμηθούμε ένα γεγονός που μας πλήγωσε, που μας πόνεσε... ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Τα ίδια συναισθήματα θα μας κατακλύσουν ξανά, αν και το γεγονός έχει μείνει πίσω στο παρελθόν, έχει τελειώσει και δεν πρόκειται να επαναληφθεί. Για τα συναισθήματα μας όμως δεν έχει καμιά σημασία ο χρόνος, το ξαναζούμε από την αρχή, ξανά και ξανά, και μάλιστα πολλές φορές οι επαναλήψεις μας τροφοδοτούν με ακόμη περισσότερη συναισθηματική ένταση. Κι όλο αυτό γιατί;.... για κάτι που δεν υπάρχει πια στο παρόν μας!

Ας κλείσουμε τα μάτια κι ας σκεφτούμε τι θα γίνει αύριο αν... πράγματα που φοβόμαστε, που ανησυχούμε γι' αυτά, που μας αγχώνουν και μας γεμίζουν ανασφάλεια... ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Θα πλημμυρίσουμε συναισθήματα φόβου και άγχους, σαν να βρισκόμαστε ήδη σ' αυτό το μέλλον που δεν έχει έρθει ακόμα και που μπορεί ποτέ να μην έρθει και ποτέ! Κι αν επιλέξουμε να σκεφτούμε το μέλλον γεμάτο όμορφα πράγματα, τότε τα συναισθήματα πιθανά θα είναι χαρούμενα και αισιόδοξα... μέχρι να έρθει η πραγματικότητα και να αναιρέσει την φαντασία μας!

Βλέπουμε λοιπόν ότι μεγάλο μέρος της καθημερινής νοητικής και συναισθηματικής μας λειτουργίας δεν βασίζεται πάνω σε πράξεις ή σε συγκεκριμένα υλοποιημένα γεγονότα, αλλά στην φαντασία μας ή στην μνήμη μας... στην σκέψη μας δηλαδή! Ζούμε σε μια πραγματικότητα που δεν δομείται από πράξεις μόνο, αλλά κατά μεγάλο μέρος από σκέψεις. Κι αυτό είναι που αλλάζει αυτή την πραγματικότητα, προς το καλύτερο ή (συνήθως) προς το χειρότερο.

Κι αν αυτό συμβαίνει τόσο ξεκάθαρα για μας τους ίδιους, ας φανταστούμε τι έκταση μπορεί να πάρει κάτι που συντελείται όχι μόνο ατομικά, αλλά συλλογικά! Σαν ανθρωπότητα είμαστε ευάλωτοι στην χειραγώγηση, από όποιους κι αν προέρχεται, και για όποιο λόγο κι αν γίνεται. Πόσα είναι εκείνα τα πράγματα ή οι απόψεις που μοιραζόμαστε στην εποχή μας, και που διαμορφώνουν συλλογικά τις πεποιθήσεις μας, άρα και τον τρόπο που σκεφτόμαστε, άρα και το τελικό υλικό αποτέλεσμα; Πώς θα ήταν ο κόσμος γύρω μας αν τον αντιλαμβανόμασταν διαφορετικά; Θα υπήρχε η ίδια αδικία... οι ίδιοι πόλεμοι... ο ίδιος πόνος... η ίδια απελπισία...;;;

Όπως ακριβώς στην προσωπική μας ζωή, έτσι και στην συλλογική, καθημερινά ζούμε την αποκρυστάλλωση των σκέψεων και πεποιθήσεων μας. Εισπράττουμε πόνο και αναρωτιόμαστε γιατί να συμβαίνει αυτό, και αγνοούμε ότι είναι η δική μας προοπτική και νοητική προβολή που πιθανά να τον δημιούργησε. Ότι αυτός ο πόνος δεν είναι παρά η αντίδραση σε μια δράση που ήδη έχει γίνει, ακόμα κι αν δεν έχει γίνει στο φυσικό πεδίο, αλλά μόνο στο νοητικό, με την μορφή της σκέψης.

Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν; Μήπως ήρθε η ώρα να πάρουμε την ζωή στα χέρια μας... αρχίζοντας από τις σκέψεις μας!

Μεγάλοι δάσκαλοι της ανθρωπότητας, φιλοσοφικά ή θρησκευτικά κείμενα, σύγχρονοι φωτισμένοι στοχαστές, συμφωνούν στο ίδιο πράγμα: το πρώτο βήμα για να αλλάξουμε την ζωή μας και τον κόσμο μας είναι να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Και πώς θα γίνει αυτό; Ας δούμε κάποια βασικά βήματα:

- Να αποκτήσουμε επίγνωση της διαδικασίας της σκέψης μας. Να ξεφύγουμε από την μηχανιστική λειτουργία του νου, αποκτώντας επίγνωση των σκέψεων μας, την ώρα που αυτές συμβαίνουν.

- Να κατανοήσουμε τον τρόπο που λειτουργεί η σκέψη. Οι μηχανισμοί της σκέψης, των συνειρμών, των πεποιθήσεων, είναι αναγκαίο να γίνουν κατανοητοί από μας, ώστε να μπορέσουμε να βρούμε τις ρίζες, τις αιτίες που γεννάνε τις σκέψεις. Κι ακόμα να κατανοήσουμε πώς πυροδοτεί πράξεις, άρα είναι ο κρυμμένος κινητήρας πίσω από κάθε δράση ή αντίδραση!

- Να ανακαλύψουμε την σκοπιμότητα κάθε σκέψης. Κάθε μηχανισμός δημιουργείται για κάποιο λόγο, για να καλύψει μια αναγκαιότητα. Ανακαλύπτοντας τον σκοπό της σκέψης μας θα μπορέσουμε συνειδητά να αποφασίσουμε αν θα την αφήσουμε να συνεχίσει να λειτουργεί ή όχι.

- Να συνειδητοποιήσουμε την βαθύτερη αιτία των σκέψεων. Από πού παράγονται; Ποιος είναι αυτός που "σκέφτεται"; Τι είναι αυτό που γεννάει τις σκέψεις μας; Είμαστε εμείς ή όχι; Τις οικειοποιούμαστε θεωρώντας τες δικές μας ενώ δεν είναι; Τις γεννάμε; Ποιος είναι ο ρόλος του παρατηρητή σ' αυτό;

- Να εξασκηθούμε στον έλεγχο των σκέψεων μας. Κατανοώντας τον μηχανισμό και την λειτουργία της σκέψης, βρισκόμαστε μπροστά στην ευθύνη του ελέγχου τους. Μια ευθύνη που είναι τόσο σημαντική όσο και ο έλεγχος των πράξεων μας, εφόσον έχουμε ήδη κατανοήσει στα προηγούμενα βήματα ότι η σκέψη υπόκειται στον νόμο "δράσης-αντίδρασης", άρα παράγει κάρμα, όπως ακριβώς και η πράξη.

- Να μάθουμε να ακούμε την σιωπή. Η κατανόηση της σκέψης όπως και ο έλεγχος της δεν μπορεί να γίνει από την ίδια την σκέψη. Είναι ο "παρατηρητής", ο Εαυτός μας, η Συνείδηση μας, που μπορεί να φωτίσει, να κατανοήσει και να ελέγξει τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις μας. Η ταύτιση μας λοιπόν μαζί του είναι η βάση για όλα αυτά, και αυτή η ταύτιση περνάει μέσα από την βίωση της σιωπής, της εσωτερικής σιγής και γαλήνης.

Εμείς είμαστε οι δημιουργοί της ζωής μας... Ας το συνειδητοποιήσουμε λοιπόν, κι ας την πάρουμε στα χέρια μας, αρχίζοντας από τις σκέψεις μας, την ρίζα της πραγματικότητας μας!