Η μικρή Στιγμή

Μια φορά κι έναν καιρό σε μια μεγάλη πολιτεία ζούσε η μικρή Στιγμή. Ήταν όμως τόσο μικροσκοπική που οι άνθρωποι σπάνια της έδιναν σημασία, συνήθως την προσπερνούσαν χωρίς καν να την κοιτάξουν. Η μικρή Στιγμή όμως είχε ένα σπάνιο κρυφό χάρισμα. Είχε γεννηθεί σοφή. Σε όποιον στεκόταν για λίγο να την κοιτάξει και να την ακούσει να μιλάει, το κέρδος του ήταν μεγάλο.

Οι άνθρωποι όμως που τύχαινε να τη συναντήσουν στο δρόμο τους ήταν τόσο απασχολημένοι με την καθημερινότητα, απορροφημένοι με τις κάθε είδους ασχολίες τους, που ούτε καν τους περνούσε από το μυαλό ότι θα μπορούσε η μικρούλα Στιγμή να έχει τέτοιο χάρισμα. Πραγματικά ήταν ανίκανοι ακόμα και να το υποψιαστούν, γι' αυτό την όλοι την αγνοούσαν και προσπερνούσαν βιαστικοί να πάνε στις δουλειές τους.

Έτσι το χάρισμα αυτό της σοφίας της παρέμενε ανεκμετάλλευτο, καθώς ήταν τόσο μικροσκοπική που με δυσκολία μπορούσε κανείς να την διακρίνει μέσα στο πλήθος. Οι γονείς της γνώριζαν βέβαια για το χάρισμα που διέθετε και ήθελαν να μάθουν όλοι γι' αυτό. Όποτε όμως προσπάθησαν να πείσουν κάποιον να καθίσει να ασχοληθεί μαζί της, γνώριζαν την απογοήτευση. Κανείς μα κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να διακόψει τη δουλειά που έκανε για να ακούσει αυτά που είχε να του πει. Άλλωστε έλεγαν τι αξία θα μπορούσε να έχει μια τέτοια πράξη. Ήταν τόσο μικρούλα η Στιγμή που για να την προσέξει κάποιος θα έπρεπε να ήταν πολύ παρατηρητικός. Πόσο μάλλον να ήταν διατεθειμένος κάτσει να την ακούσει. Μέσα στην τόση φασαρία και τους γρήγορους ρυθμούς της ζωής της πόλης ήταν μάλλον απίθανο να ασχοληθεί κάποιος μαζί της...

Ελάχιστοι ήταν αυτοί που είχαν την τύχη να την αντιληφθούν και να την πλησιάσουν για ν' ακούσουν αυτά που είχε να τους πει. Μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού για την ακρίβεια, αυτοί που ασχολήθηκαν μαζί της. Η Στιγμή ήταν πάνσοφη. Γνώριζε την αλήθεια του καθενός και του την φανέρωνε. Έτσι, όποιος καθόταν να την ακούσει σιγά-σιγά μεταμορφωνόταν, γιατί πλέον μπορούσε να δει τον εαυτό του και τα πράγματα όπως ακριβώς ήταν. Τέτοια ήταν η σοφία που διέθετε η μικροσκοπική Στιγμούλα και γινόταν ορατή μόνο σε όποιον μπορούσε να σταθεί για λίγο, σταματώντας ότι κάνει και να παρατηρήσει γύρω του, τότε ίσως να διέκρινε την μικρή Στιγμή να του γνέφει να καθίσει δίπλα της και να την ακούσει...