Ο Λωτός του Εαυτού μας

Ο Λωτός στην Ανατολή είναι σύμβολο πραγμάτωσης. Γεννημένος στη λάσπη και το σκοτάδι, διασχίζει τα θολά νερά, κι απλώνει τα πέταλα του στο ηλιακό φως, νικητής και θριαμβευτής. Είναι το ταξίδι του εαυτού από το σκοτάδι στο φως. Αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα και πλήρη σύμβολα για την ανθρώπινη προσωπικότητα.

Ο πλήρης Λωτός, αλλά και το κάθε πέταλο του Λωτού,μπορεί να χωριστεί σε τρία σημεία:

Το πρώτο είναι το εξωτερικό, αυτό που φαίνεται εύκολα, η "μάσκα" που παρουσιάζουμε στο κόσμο, ο ρόλος μας στο θέατρο της ζωής, το κομμάτι του εαυτού που ταυτιζόμαστε πιο εύκολα και άνετα. Το "εγώ", το άτομο που πιστεύω ότι είμαι. Είναι το συνειδητό μέρος του εαυτού μας. Στον Δυτικό πολιτισμό, το εγώ, που σχετίζεται με την διανοητική νοημοσύνη, είναι αυτό που κυριαρχεί, παρόλο που βρίσκεται στην περιφέρεια του εαυτού μας.

Το δεύτερο επίπεδο, το μεσαίο, στο κέντρο του κάθε πέταλου, βρίσκονται τα συναισθήματα, οι συνειρμοί, οι συνήθειες, το υποσυνείδητο, το «εκείνο», η διαίσθηση, η άμεση αντίληψη. Εδώ εδρεύουν τα κίνητρα της δράσης μας, το κλειδί για να αρχίσει η πορεία της μεταμόρφωσης, με χρήση της δύναμης του κέντρου. Είναι το ψυχικό μας υλικό, περισσότερο ή λιγότερο ασυνείδητο και μπαίνουμε σε επαφή με αυτό μέσω της λεγόμενης Συναισθηματικής Νοημοσύνης.

Στο κέντρο του Λωτού, στη ρίζα των πετάλων του, θα βρούμε το κέντρο του εαυτού μας, την πηγή της ύπαρξης μας.  Με την ορολογία της σύγχρονης ψυχολογίας, το κέντρο αυτό είναι η πηγή της ανθρώπινης φαντασίας, των ονείρων, της σύλληψης του αδύνατου, εκείνου που ακόμα δεν υπάρχει. Είναι μια πηγή πλήρης και ανεξάντλητη, που αποτελεί την καρδιά μιας ευρύτερης, θείας, ιερής πραγματικότητας. Είναι εκείνο που μας δίνει τη ζωή και μέσω του οποίου τροφοδοτούμε τη δημιουργικότητα μας. Είναι αυτό που μας δένει με τις ρίζες μας, και μέσω αυτών με την Γη και με το Σύμπαν ολόκληρο. Είναι αυτό που στις διάφορες θρησκείες ή στα διάφορα φιλοσοφικά συστήματα ονομάζεται «Ανώτερος Εαυτός».

Η σύνδεση με αυτό το κέντρο δεν μπορεί να επιτευχθεί ούτε με την Διανοητική αλλά ούτε με την Συναισθηματική Νοημοσύνη. Είναι απαραίτητη η ανάπτυξης της λεγόμενης Πνευματικής Νοημοσύνης. 

Η Πνευματική Νοημοσύνη δεν έχει απαραίτητα σχέση με τη θρησκεία. Για μερικούς ανθρώπους μπορεί να εκφραστεί μέσω της θρησκείας, αλλά το θρησκευτικό αίσθημα δεν ταυτίζεται με την υψηλή πνευματική νοημοσύνη. Είναι η νοημοσύνη της ψυχής. Αυτή με την οποία "θεραπεύουμε" τον εαυτό μας και νιώθουμε ολοκληρωμένοι.

Χρησιμοποιούμε τη πνευματική νοημοσύνη για να δημιουργήσουμε, να οραματιστούμε, να χειριστούμε υπαρξιακά προβλήματα. Μας δίνει μια "βαθύτερη" αίσθηση για το νόημα των αγώνων της ζωής. Η πνευματική νοημοσύνη μας επιτρέπει να συμφιλιώσουμε το διαπροσωπικό με το ενδοπροσωπικό, να γεφυρώσουμε το χάσμα ανάμεσα σε μας και τους άλλους.

Μας δίνει την δυνατότητα να έχουμε Διάκριση επιλέγοντας το σωστό από το λάθος, το αληθινό από το ψεύτικο, το ουσιώδες από το ανούσιο...

Τα πέταλα του Λωτού

Ο Λωτός μας έχει 6 πέταλα, που αντιπροσωπεύουν τους τρεις τρόπους λειτουργίας του ψυχισμού μας μέσω των οποίων ερχόμαστε σε επαφή με το περιβάλλον το εξωτερικό, αλλά και το εσωτερικό μας, δηλαδή την Σκέψη, το Συναίσθημα και την Αντίληψη, σε συνδυασμό με την κεντρομόλο ή φυγόκεντρο δύναμη αυτής της επαφής, δηλαδή την Εσωστρέφεια και την Εξωστρέφεια. Έτσι σχηματίζονται 6 διαφορετικά πεδία ή πέταλα στον Λωτό μας, 6 διαφορετικές πλευρές της προσωπικότητας μας, σύμφωνα με τον Γιούνγκ, ή τον J. L. Holland. Ανάλογα δε με το πέταλο που κυριαρχεί σε κάθε άνθρωπο, μπορούμε να ξεχωρίσουμε έξι διαφορετικούς τύπους προσωπικότητας, επομένως και έξι διαφορετικούς δρόμους εσωτερικής ανάπτυξης.

Οι 6 τύποι προσωπικότητας είναι:

• Κοινωνική προσωπικότητα
• Συμβατική-οργανωτική προσωπικότητα
• Ρεαλιστική-πρακτική προσωπικότητα
• Καλλιτεχνική προσωπικότητα
• Ερευνητική προσωπικότητα
• Δραστήρια-επιχειρηματική προσωπικότητα

Κάθε πέταλο, κάθε τύπος προσωπικότητας στο επίπεδο του «εγώ», του συνειδητού εαυτού μας, μπορεί να υπάρχει ανεξάρτητα από τις άλλες ιδιότητες-πέταλα, ανεξάρτητα από τον συνειρμικό ψυχισμό (το μεσαίο επίπεδο) και ανεξάρτητα από το κέντρο. Δηλαδή, συχνά οι άνθρωποι επιλέγουν να ταυτίσουν το συνειδητό τους Εγώ με ένα από τα πέταλα-ιδιότητες, να διαμορφώσουν δηλαδή μία μάσκα που θεωρούν ότι τους ταιριάζει, στηριγμένη στα χαρακτηριστικά ενός πετάλου, απορρίπτοντας τα υπόλοιπα πέταλα. Αυτό όμως έχει σαν αποτέλεσμα την διαμόρφωση ενός πνευματικά στερημένου και καθηλωμένου ανθρώπου. Ένα ενεργό κέντρο, επιτρέπει τη χρήση όλων των πετάλων, και αντίστροφα, η ανάπτυξη σταδιακά περισσότερων πετάλων, από αυτά που αρχικά χρησιμοποιούμε, οδηγεί στην ενοποίηση του Λωτού, άρα και στην ενεργοποίηση του Κέντρου, της Πνευματικής Νοημοσύνης.

Η ενοποιητική δύναμη του Κέντρου, δεν οδηγεί μόνο στην ενοποίηση της προσωπικότητας μας, αλλά και στην ένωση μας με το Σύμπαν ολόκληρο, αφού η ουσία του κέντρου είναι κοινή για όλα τα πλάσματα. 

Η ανάπτυξη της Πνευματικής Νοημοσύνης και η σύνδεση με το Κέντρο του Λωτού.

Η ανάπτυξη της πνευματικής νοημοσύνης δεν γίνεται με την εφαρμογή μιας ορισμένης συνταγής. Κάθε δραστηριότητα μπορεί να είναι δρόμος ανάπτυξης της πνευματικής νοημοσύνης, ανάλογα με το βάθος των κινήτρων της. Μπορεί να είναι η προσευχή ή ο διαλογισμός, αλλά μπορεί και να είναι μια ανθρώπινη επαφή, μια εργασία, ένα βιβλίο, ένα χαμόγελο που θα δώσουμε, ένας τοίχος που θα βάψουμε, ένα ποτήρι νερό που θα πιούμε.

Καθένας από μας έχει κάποιους πιο "εύκολους" δρόμους" για να φτάσει στο κέντρο του, να φτάσει εκεί όπου θα εδρεύει η συνείδηση του, ώστε να λειτουργεί ενοποιημένα, σαν μια ολότητα, χωρίς σκοτεινές γωνιές και σαπισμένα "κλαδιά". Τους δρόμους αυτούς τους βρίσκει, εντοπίζοντας το «πέταλο» ή τα «πέταλα» του δικού του λωτού, που χρησιμοποιεί πιο εύκολα, δηλαδή μια ή περισσότερες από τις έξι οδούς ανάπτυξης, που έχουν ήδη αναφερθεί. Καθώς όμως προχωράει, καθώς ξυπνάει σιγά-σιγά το Κέντρο του, δυναμώνουν και πλευρές του εαυτού του που ίσως και ο ίδιος αγνοούσε, και ψάχνουν τρόπο να εκφραστούν, δίνοντας μια έξτρα ώθηση, στην εσωτερική πορεία του ανθρώπου.

Είναι πιθανό να υπάρξει κάποια σύγχυση ως προς την οδό ανάπτυξης και την απλή φυσική μας τάση ή ικανότητα προς κάποιου είδους δραστηριότητα. Η φυσική μας τάση είναι η αξιοποίηση του πετάλου ή των πετάλων που μας είναι πιο εύκολα και προσιτά και που φυσικά είναι καλό να τα προτιμήσουμε αν θέλουμε να επιλέξουμε επάγγελμα, σπουδές ή αντίστοιχες ασχολίες. Για να μπορέσουμε όμως να μετατρέψουμε αυτούς τους δρόμους σε Μονοπάτια Εσωτερικής Ανάπτυξης θα πρέπει να αλλάξουμε την οπτική και την προσέγγιση μας, δηλαδή ουσιαστικά να αλλάξουμε τα κίνητρα της δράσης μας. Η αλλαγή αυτή, ανεξάρτητα από το είδος της δραστηριότητας μας, θα πρέπει να έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό: να είναι δράση προσφοράς προς τους άλλους, προς την κοινωνία, προς την ανθρωπότητα, προς μια ομάδα που εκφράζει αυτή μας την ανάγκη... να είναι δηλαδή μια δράση χωρίς αντάλλαγμα.

Αυτό είναι κάτι που δεν συνηθίζεται στην εποχή μας, όπου έχουμε γαλουχηθεί με το πόσο σημαντικό είναι το κέρδος, το προσωπικό μας όφελος σε κάθε τι που κάνουμε ενώ απορρίπτουμε ως άχρηστες τις δράσεις ανιδιοτελούς προσφοράς. Όμως η πραγματική πορεία προς το κέντρο του Λωτού μας, είναι πορεία κατά την οποία θα βιώσουμε την Ενότητα με τους άλλους και με τον κόσμο ολόκληρο. Σ' αυτήν την Ενότητα δεν χωράνε ανταλλάγματα! Όπως δεν ζητάμε ανταλλάγματα από τον ίδιο μας τον εαυτό, έτσι δεν γίνεται να ζητήσουμε ανταλλάγματα από τους άλλους, που είναι όψεις του εαυτού μας!